عبدالعظیم

١٤٣٨/١٠/١٤0 comments4577 views

نام و نام خانوادگی:

سحر گرشاسبی پور

در فضای بهشت نشان حرمتان،چشمانم را میبندم،
به نامتان فکر میکنم،اینکه چگونه عبدی،عظیم میشود...؟
اخر میدانی...،عبد یعنی ذلیل...عبد به معنای تسلیم است...؛عبد به معنای چشم گفتن و سر به زیر انداختن است...
اکنون،نمیدانم که چگونه یک ذلیل تسلیم سر به زیر بزرگ میشود...؟
تضاد نامتان مرا سر خوشم میکند...،به بغض هایی که از نرسیدن هایم نشات میگیرد...
از تمام کار هایی که مرا از عبد بودن دور میکند...،می اندیشم،به اینکه خود عبد شدن چقدر سخت است...
پنداری عقلم کران نا منتهای صفر رسیدن را در وصف "عبد " توجیح میکند...
جایی که تا کنون هیچ زبانی ،و هیچ عقلی نتوانسته انرا به دنیا بیاورد... براستی رسیدن به نامتنهای صفر چگونه است...؟
و از نا منتهای صفر به واژه ی بی وصف عظیم رسیدن....؟
حتی خیالش هم هر فکری را به سجده وا میدارد....
منزه است خدایی که شما میپرستی،و خدایی که عبدش را عظیم میکند....
واژه های مرا ببخشید..،اگر روزی بتوانم بفهمم که چگونه یه عبد،عظیم میشود؛شاید بتوانم واژه های شایسته تری در برابر این تضاد بکار ببرم...
حال که در حرمتان،اشکهای حیرتم کاشی ها را نوازش میکند،تنها به این فکر میکنم که شاید بتوان صدای شکستن دلی از سر بندگی را در گوشه های این حرم شنید...
حتی صدای شکستن را میتوانید از این واژه ها بشنوید...
واژه هایی که فقط یک "عبدالعظیم" میتواند بفهمد...
واژه هایی که از دلی سرافکند و بازنده در امتحان بندگی سرازیر شده است...
در برابر عبدی که تضاد وجودش مرا به اوج ذلت میکشاند...

《السلام علی عبدالصالح المطیع لله رب العالمین و لرسوله و لامیرالمومنین.》

Plain text