حمايت از زندانيان

۱۳۹۵/۰۴/۰۵0 دیدگاه5374 مشاهده

زندان هر چند هميشه جاى نيكوكاران نبوده است، بلكه گاهى بى ‏گناهان و گاهى گنهكاران در آن جاى داشته ‏اند، ولى در هر حال اصول انسانى ايجاب مى ‏كند كه نسبت به زندانيان هر چند، گنهكار باشند موازين انسانى رعايت شود.
گرچه دنياى امروز ممكن است خود را مبتكر مسأله حمايت از زندانيان بداند ولى در تاريخ پرمايه اسلام از نخستين روزهايى كه پيامبر صلّي الله عليه و آله و سلّم حكومت مى ‏كرد، توصيه ‏ها و سفارشهاى او را نسبت به اسيران و زندانيان به خاطر داريم، و سفارش على عليه السّلام را نسبت به آن زندانى جنايتكار (يعنى عبد الرحمن بن ملجم مرادى كه قاتل او بود) همه شنيده‏ ايم كه دستور داد نسبت به او مدارا كنند و حتى از غذاى خودش كه شير بود براى او مى‏ فرستاد، و در مورد اعدامش فرمود "بيش از يك ضربه بر او نزنند چرا كه او يك ضربه بيشتر نزده است"! يوسف نيز هنگامى كه در زندان بود رفيقى مهربان، پرستارى دلسوز، دوستى صميمى و مشاورى خيرخواه، براى زندانيان محسوب مى ‏شد، و به هنگامى كه از زندان مى ‏خواست بيرون آيد، نخست با اين جمله توجه جهانيان را بوضع زندانيان، و حمايت از آنها، معطوف داشت، دستور داد بر سر در زندان بنويسند:
هذا قبور الاحياء، و بيت الاحزان، و تجربه الاصدقاء، و شماتة الاعداء!:
" اينجا قبر زندگان، خانه اندوه‏ ها، آزمايشگاه دوستان و سرزنشگاه دشمنان است"! و با اين دعا علاقه خويش را به آنها نشان داد: اللهم اعطف عليهم بقلوب الاخيار، و لا تعم عليهم الاخبار : "بارالها! دلهاى بندگان نيكت را به آنها متوجه ساز و خبرها را از آنها مپوشان" . جالب اينكه در همان حديث فوق مى ‏خوانيم:
فلذلك يكون اصحاب السجن اعرف الناس بالاخبار فى كل بلدة : به همين دليل زندانيان در هر شهرى از همه به اخبار آن شهر آگاهترند"!!

Plain text