آثار تربيتی توجه به علم خدا

۱۳۹۵/۰۴/۰۵0 دیدگاه6011 مشاهده

هنگامى كه در آيات سوره رعد مى ‏خوانيم خداوند سخنان پنهانى و آشكار و رفت و آمدهاى روزانه و شبانه و حركات شما را يكسان مى‏ داند، و در پيشگاه علم او همه آشكار است، هر گاه به اين حقيقت: راستى ايمان داشته باشيم و نظارت دائمى او را بر خود احساس كنيم دگرگونى عميقى در روح و فكر و گفتار و كردار ما پيدا مى‏ شود.
در روايتى كه از امام صادق عليه السّلام نقل شده در پاسخ سؤال كسى كه مى‏ پرسد برنامه زندگانى شما چيست؟ امورى را مى‏ فرمايد، از جمله اينكه:
علمت ان اللَّه مطلع على فاستحييت:
" يكى از برنامه ‏هاى من اين است كه دانستم خداوند از تمام كارهاى من آگاه و با خبر است و لذا از نافرمانى او حيا و شرم دارم"!.
در تاريخ اسلام و زندگى روزانه مسلمانان متعهد، جلوه‏هاى فراوانى از اين حقيقت را مشاهده مى ‏كنيم.
مى‏گويند پدر و فرزندى وارد باغى شدند، پدر به قصد چيدن ميوه بدون اجازه صاحب باغ به بالاى درختى رفت، فرزندش كه نوجوان بامعرفتى بود صدا زد پدر پائين بيا، پدر متوحش شد و خود را جمع كرد و فوراً پائين آمد، پرسيد نفهميدم چه كسى بود كه مرا مى ‏ديد، گفت: كسى از بالاى سرت! نگاه به بالا كرد چيزى نديد، گفت منظورم خدا است كه مافوق و محيط بر همه ما است، چگونه ممكن است از نگاه كردن انسانى وحشت داشته باشى اما از اينكه خدا ترا در هر حال مى‏ بيند، وحشت نمى‏ كنى؟ اين چه ايمانى است؟!

Plain text